Kuns & Kitsch

Kuns & Kitsch

Um ein biétje beej te kòmme van ein gans jaor ploetere achter de visker en um de drökte van de groeëte stad te óntvluchte geit Dien Vallen idders jaor viertieën daag op vekansie nao Camping “Binnenste Buiten”.

Zeej haet al jaorelang ‘t zelfde hookplaetske. Det zal deze kiér helaas neet lökke. Door eur drökke bestaon is zeej vergaete ‘t definitieve reserveringsformulier truuk te steure. Eur plaetske is bezat.

Maar, zeej haet mazzel. De niéje heurder dae “eur huuske” haet ingenaome veròngelök. Dae kin dus toch neet kòmme.

De veròngelökde heurder bliék aevel eine boef te zién gewaes, dae vlak veur ziéne doeëd ein bankeuverval haet gepleeg. Maar…wao is de poét gebleve?

Dien Vallen wet neteurlik van niks. Zeej sluut eur huuske ouk noeëjts aaf, immers “beej mich velt toch niks te haole”. Nòw dao kump ze dit jaor waal achter…