Ome Jan is doeëd…en dan is d’r kòffie

Ome Jan is doeëd…en dan is d’r kòffie

Ome Jan in doeëd. Op de kieëbus oét d’n appeleboum gevalle. Nao de begrafenis nuuëdig de femilie òg oét um aan de kòffietaofel deil te neeme.

In ‘t begin waere de gangbare belaefheidsregels gerespecteerd, maar de femilie van ome Jan haet ein gemeinschappelik iets… ze kinne mekaar neet luchte. Same treure rònd de kis lök nog wal, maar als de kòffie op taofel kump laaje de emoties op.

En nao wat pilskes kòmme de frustraties baove. Smeis tragisch, smeis komisch, smeis hilarisch, smeis pienlik. Neet allein umwille van ergernisse, familievetes of pikante affaires, maar ouk umwille van gewoeëne zake…zoeë als de kòffie.

De femilie bliék als los zand aan ein te hange en nemus is van ònbespraoke gedraag. Ein treurig gegaeve, vol zwarte humor. Ein tragi-kemedie op zién bes.